Χρονοντούλαπο:

Contact via email

m@il at:
Just the two of us........... Από το Blogger.
Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

PostHeaderIcon Ο κόσμος μετά το WikiLeaks

8:30 μ.μ. | Αναρτήθηκε από Geo | Επεξεργασία ανάρτησης

Αρκετά πράγματα θα είναι διαφορετικά μετά το σάλο που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις του WikiLeaks, αλλά όχι έτσι όπως το φανταζόμαστε.



O ιδρυτής του Wikileaks, Τζούλιαν Ασάντζ, μπορεί να μην ανακηρύχθηκε από το περιοδικό Time, πρόσωπο της χρονιάς, σίγουρα, όμως, βρίσκεται στο επίκεντρο της παγκόσμιας δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό. Η δημοσίευση των απορρήτων εγγράφων από τον εν λόγω δικτυακό τόπο θα αποτελέσει ένα αντικείμενο ενδιαφέροντος και στο μέλλον.
Εμφανίστηκαν πάρα πολλοί υποστηρικτές του Ασάντζ, όχι μόνο για την προσωπική του περιπέτεια, αλλά και για το έργο του WikiLeaks. Για να γίνει κατανοητή η φιλοσοφία του Ασάντζ, ο κόσμος πρέπει να διαβάσει την ανάλυση του Άαρον Μπάντι, που δημοσιεύθηκε στο μπλογκ zunguzungu.

Ο Μπάντι αναλύει μία μελέτη του Αυστραλού σχετικά με τα κράτη και τις τρομοκρατικές συνομωσίες για να καταλήξει ότι ο Ασάντζ αντιμετωπίζει τη σύγχρονη διακυβέρνηση ως συνομωσία κατά των συμφερόντων και των επιθυμιών του λαού. Με αυτό το σκεπτικό, το WikiLeaks αποτελεί μία επιχείρηση υπονόμευσης της μυστικής επικοινωνίας των κυβερνήσεων και αποδυνάμωσης των απολυταρχικών καθεστώτων. Έτσι, στοχεύει στην επίτευξη μίας πιο ανοιχτής επικοινωνίας ανάμεσα στους φορείς της εξουσίας και στη δημιουργία πιο προοδευτικών μορφών διακυβέρνησης. Αναπόφευκτα, σύμφωνα με την ανάλυση του Μπάντι, θα υπάρξει αντίδραση από τους στοχευόμενους φορείς εξουσίας, κάτι που παρακολουθήσαμε τις τελευταίες εβδομάδες να συμβαίνει, από τα κράτη που αισθάνθηκαν υπό απειλή. Οι κυβερνήσεις, όπως και άλλα παρόμοια πολύπλοκα συστήματα, έδρασαν για να προφυλαχθούν, να «εξουδετερώσουν» την απειλή και τίποτα από όσα έχει κάνει μέχρι στιγμής η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν φαίνεται να διαφέρει.

Σε μία δήλωσή του μέσα από τη φυλακή, ο Ασάντζ ανέφερε ότι «ξέρουμε τώρα ότι η Visa, η Mastercard, η Paypal και άλλοι, είναι όργανα εφαρμογής της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ». Επί της ουσίας, όμως, όλοι όσοι μελετούσαν των ανάπτυξη του Διαδικτύου δεν ένιωσαν έκπληξη από αυτό το γεγονός. Ο Τιμ Γου και ο Τζακ Γκόλντσμιθ, το 2006, έγραψαν για αυτό στο βιβλίο τους «Ποιος ελέγχει το Ίντερνετ» (http://en.wikipedia.org/wiki/Who_Controls_the_Internet) και ανέφεραν ότι οι κυβερνήσεις πάντα θα επιχειρούν να ποδηγετούν τους ελεγκτικούς φορείς του Διαδικτύου στην προσπάθειά τους να ελέγχουν τη διαδικτυακή δραστηριότητα.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες το Ίντερνετ αναπτύχθηκε ραγδαία και μαζί με αυτό υπήρξε μία μαζική ψηφιοποίηση δεδομένων. Από ερωτικά γράμματα, μέχρι διπλωματικές επιστολές. Η εξέλιξη προχώρησε σχεδόν αυτόνομα, με τους δικούς της κανόνες, για να φτάσουμε μέχρι το σημερινό κομβικό σημείο. Σύμφωνα με τη Wikipedia, το WikiLeaks είναι «διεθνής διαδικτυακός μη κερδοσκοπικός ενημερωτικός οργανισμός που δημοσιεύει ντοκουμέντα από ανώνυμες πήγες και τα οποία δεν θα έβρισκαν με άλλο τρόπο τη θέση τους στη δημοσιότητα». Αυτός ο οργανισμός, λοιπόν, απειλείται από ορισμένα από τα πιο ισχυρά κράτη του πλανήτη, αλλά και από άλλα sites, όπως το Cryptome, που αποκάλυψε εσωτερική αλληλογραφία του WikiLeaks. Αυτό, όμως που έχει σημασία είναι η εκρηκτική ισχύς του Διαδικτύου που παρουσιάστηκε και η οποία απαίτησε την αντίδραση της παλαιάς τάξης πραγμάτων.

Κατά την άποψή μου, αυτή η στιγμή ήταν για τη δημοκρατία ότι ήταν το Napster για τη μουσική βιομηχανία, όταν το επιχειρηματικό μοντέλο της ανατράπηκε εξ ολοκλήρου από την ευκολία με την οποία οι άνθρωποι διακινούσαν μουσικά αρχεία μεταξύ τους. Ήταν ένα καίριο χτύπημα στους κυβερνητικούς θεσμούς, έτσι όπως αναπτύχθηκαν αυτοί τα τελευταία 200 χρόνια. Το Napster εξουδετερώθηκε από δικαστική απόφαση στις ΗΠΑ, η πρακτική της ανταλλαγής αρχείων peer-to-peer, όμως, εξαπλώθηκε και έγινε, πλέον, ανεξέλεγκτη. Κάτι ανάλογο ενδέχεται να συμβεί και με το WikiLeaks και όσους ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο δημοσιοποίησης εγγράφων, μετά από αυτό.

Βέβαια, δεν πρέπει να λησμονούμε την ικανότητα του κράτους να ανασυνθέτει τον εαυτό του, αντίστοιχη με αυτή του μοντέρνου καπιταλισμού αλλά και της συνταγματικής μοναρχίας. Το WikiLeaks φανέρωσε την αδυναμία των κυβερνήσεων να ελέγχουν απόλυτα την εσωτερική τους ροή της πληροφορίας, αλλά ενδέχεται να βρεθεί ο τρόπος και τα μέσα για να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα. Για αυτό, λοιπόν, υπάρχει ο φόβος ότι θα δημιουργηθούν πιο απολυταρχικά καθεστώτα από αυτά που αντιμάχεται ο Ασάντζ. Μπορεί να οραματίζεται την ημέρα όπου η συνωμοσιακή λειτουργία των καθεστώτων θα έχει εξαφανιστεί, αλλά νομίζω ότι το πιθανότερο είναι πώς νέες μορφές απολυταρχικής διακυβέρνησης θα κάνουν την εμφάνισή τους, οι οποίες θα χρησιμοποιήσουν τις δυνατότητες του Διαδικτύου για τη μεγιστοποίηση της ισχύος τους.

Πηγή: techpress.gr

Ετικέτες , , , ,

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Του καιρού...

Θεσσαλονίκη

BlogUp Us!

Κατασκευή ιστοσελίδων WebHippies.gr

Follow my blog with bloglovin