Χρονοντούλαπο:

Contact via email

m@il at:
Just the two of us........... Από το Blogger.
Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

PostHeaderIcon Mur de la Peste

2:30 μ.μ. | Αναρτήθηκε από antgeo | Επεξεργασία ανάρτησης
 
Αν κάνουμε μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο, θα διαπιστώσουμε ότι η απόσταση από το Πακιστάν μέχρι την ανατολική όχθη του ποταμού Έβρου είναι, πολύ χοντρικά, γύρω στα πέντε χιλιάδες χιλιόμετρα. 



Για κάποιον περίεργο λόγο, εδώ στην Ελλάδα φαίνεται να πιστεύουμε ότι το να διασχίσει κανείς αυτά τα πέντε χιλιάδες χιλιόμετρα παράνομα, χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα, περπατώντας στα αφιλόξενα βουνά του Χίντου-Κους, κρυμμένος στον διπλό πάτο μιας νταλίκας ή στριμωγμένος στο αμπάρι κάποιου σαπιοκάραβου είναι μια λίγο-πολύ απλή διαδικασία, κάτι που μπορεί να πετύχει ο καθένας χωρίς πολλά-πολλά, αρκεί να διαθέτει ένα επαρκές κομπόδεμα σε δολάρια ή ευρώ. Κι επομένως, αρκεί να βρούμε έναν αποτελεσματικό τρόπο φύλαξης των συνόρων μας κι έχουμε ξεμπερδέψει με το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης. Έτσι;

Πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι ακριβώς έτσι. Κάποιος που είναι αρκετά απελπισμένος για να αναλάβει το εγχείρημα και αρκετά αποφασισμένος για να το ολοκληρώσει, είναι λίγο απίθανο να κολώσει μπροστά σε έναν φράχτη από συρματόπλεγμα, ακόμα κι αν είναι εξοπλισμένος με κάμερες υπερυψηλής τεχνολογίας και ψηφιακούς αισθητήρες ποδαρίλας.

Ένας ακόμη παράγοντας που περιπλέκει το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί, όταν με τα πολλά βρεθούν στο κατώφλι της Ευρώπης, κατά κανόνα δεν αναλώνονται σε αυτοσχεδιασμούς. Απευθύνονται στους ειδικούς οι οποίοι υπάρχουν και θα υπάρχουν και από τις δύο πλευρές των συνόρων, σε πείσμα των νόμων και των μηχανισμών καταστολής, όσο η ροή της πελατείας τους παραμένει σταθερή και αδιάκοπη. Μέχρι να στηθεί ο περίφημος φράχτης στην περιοχή της Βύσσας, όπου καταγράφονται οι περισσότερες διελεύσεις, οι περατάρηδες κι απ' τις δυο μεριές των συνόρων θα έχουν εντοπίσει άλλα περάσματα, λίγο πιο βόρεια ή λίγο πιο νότια, και θα κάνουν τη δουλειά τους από εκεί. Και τι θα κάνει τότε ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη; Θα πάρει σβάρνα την ελληνοτουρκική μεθόριο, μ' ένα τόπι συρματόπλεγμα παραμάσχαλα, και θα στήνει φράχτες;

Ίσως να είναι κι αυτή μια κάποια λύσις. Να μετατοπίζουμε το πρόβλημα σιγά-σιγά προς τον βορρά, κάποια στιγμή μπορεί να περιφράξουμε όλο το μέτωπο της ελληνοτουρκικής μεθορίου και οι διακινητές να υποχρεωθούν να ψάξουν κατά Βουλγαρία μεριά. Στο κάτω κάτω και η Βουλγαρία Ευρωπαϊκή Ένωση είναι. Μακριά από εμάς κι όπου θέλουν ας πάνε. Μετά θα αναγκαστούν και οι Βούλγαροι να στήσουν φράχτες, η διακίνηση θ' αρχίσει να γίνεται μέσω Μαύρης Θάλασσας, και μετά το μόνο που μένει είναι να τσιμεντώσουν και οι Ρουμάνοι τα παράλιά τους και τελειώσαμε. Λίγο λίγο, το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης θα μετατραπεί σε όραμα της Περιτειχισμένης Ευρώπης, που κρατάει αποφασιστικά έξω από την πόρτα της τα μιάσματα.

Κι έτσι θα λυθεί το πρόβλημα; Επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω. Όχι, δεν είμαι αντίθετος με την ιδέα να περιφρουρούνται τα σύνορα, και ναι, θεωρώ ότι η ανεξέλεγκτη αθρόα μετανάστευση δημιουργεί ποικίλα προβλήματα -αλλά δεν πείθομαι ότι οι λύσεις τους είναι τόσο απλές όσο η κατασκευή ενός φράχτη, όσο χάι τεκ και να τον φκιάσουμε. Κάθε που ακούω μια τέτοια "λύση", στο μυαλό μου έρχονται τα πέντε χιλιάδες χιλιόμετρα που χωρίζουν το Πακιστάν από τον Έβρο, κι αμέσως σκέφτομαι ότι αν η Ευρώπη συνολικά (και η Ελλάδα ως μέρος της Ευρώπης) δεν αντιληφθεί ότι το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο στη ρίζα του, δηλαδή στις χώρες προέλευσης των μεταναστών, τότε απλώς θα συνεχίσει να κυνηγάει την ουρά της ...

πηγή : xasodikis
Ετικέτες ,

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Του καιρού...

Θεσσαλονίκη

BlogUp Us!

Κατασκευή ιστοσελίδων WebHippies.gr

Follow my blog with bloglovin