AntGeo

 

 

Στην κορύφωσή της βρίσκεται η κρίση στην ευρωζώνη, σύμφωνα με άρθρο του οικονομολόγου Νουριέλ Ρουμπινί στην τουρκική ιστοσελίδα Today's Zaman.

«Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει. Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία είδαν πρόσφατα τα ομόλογά τους να αξιολογούνται με junk status, η Ισπανία θα μπορούσε να χάσει την πρόσβαση στην αγορά, καθώς η πολιτική αβεβαιότητα έρχεται να προστεθεί στα δημοσιονομικά και χρηματοοικονομικά προβλήματα, ενώ αρχίζει και εντείνεται και η χρηματοοικονομική πίεση στην Ιταλία» σχολιάζει ο Ρουμπινί και υποστηρίζει ότι μέχρι το 2012, το ελληνικό χρέος θα διαμορφώνεται στο 160% του ΑΕΠ με αυξητική τάση. Οι εναλλακτικές της αναδιάρθρωσης του χρέους εξαφανίζονται με ταχύ ρυθμό.

«Μια πλήρης διάσωση του ελληνικού δημόσιου τομέα (από την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και το EFSF), θα ήταν η μητέρα όλων των ηθικών κινδύνων: ιδιαίτερα δαπανηρή και σχεδόν απίθανο να συμβεί για πολιτικούς λόγους, εξαιτίας των αντιδράσεων από τα βασικά μέλη της ευρωζώνης, αρχής γενομένης από τη Γερμανία».

Ακόμη, ο καθηγητής του Stern School of Business, εκτιμά ότι η γαλλική πρόταση για εθελοντική μετακύλιση του χρέους από τις τράπεζες δεν είναι ευνοϊκή, καθώς θα δημιουργούσε ιδιαίτερα υψηλά επιτόκια, σχεδόν απαγορευτικά για τους Έλληνες.

Αντίστοιχα, η επαναγορά χρέους θα ήταν μια τεράστια σπατάλη κρατικών πόρων, γιατί η αξία του χρέους αυξάνεται όταν το αγοράζει κανείς, ουσιαστικά ενισχύοντας τους πιστωτές περισσότερο από το κράτος.

«Επομένως, η μόνη ρεαλιστική και λογική λύση είναι μια οργανωμένη αλλά αναγκαστική, αναδιάρθρωση όλου του ελληνικού χρέους. Αλλά πώς μπορεί να επιτευχθεί για το κράτος μια ανακούφιση από το χρέος χωρίς να σημειωθούν τεράστιες ζημιές στις ελληνικές τράπεζες αλλά και στις ξένες, που έχουν στην κατοχή τους ελληνικά ομόλογα;», σχολιάζει ο Ρουμπινί. Σύμφωνα με τον ίδιο, η απάντηση είναι το μοντέλο της Ουρουγουάης, του Πακιστάν, της Ουκρανίας και πολλών άλλων αναπτυσσόμενων οικονομιών, όπου η ελεγχόμενη ανταλλαγή παλαιού χρέους έναντι νέου, είχε τρία χαρακτηριστικά: την ίδια ονομαστική αξία (ονομάζονται par bonds), μακρά διάρκεια (20-30 ετών) και επιτόκιο πολύ χαμηλότερο από τα τρέχοντα της αγοράς.

Ο ίδιος θεωρεί πως ακόμη και εάν δεν μειωθεί η πραγματική αξία του ελληνικού χρέους, η επιμήκυνση στο χρόνο αποπληρωμής θα παρείχε μια τεράστια βοήθεια στην Ελλάδα, καθώς ένα ευρώ σημερινού χρέους, σε 30 χρόνια από σήμερα θα κοστίζει πολύ λιγότερο. Επιπλέον, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής επιλύει το ρίσκο του rollover για τις επόμενες δεκαετίες. 

via