AntGeo

:: Dalot - "Μαραμένα τα Γιούλια" (2010) [Σύνθεση του Αττίκ (1935)]

Συγκλονιστική απόδοση σε ένα εκ των πιο αναγνωρίσιμων τραγουδιών του Αττίκ. Η Μαρία Παπαδομανωλάκη (aka Dalot) καταθέτει την δική της άποψη επί του θέματος, σε μια διασκευή που σφύζει από ρομαντικές ηλεκτρονικές πινελιές, πιστοποιώντας τους λόγους που η δημιουργός χαίρει εκτίμησης στους ανεξάρτητους κύκλους. Το ελαφρό αεράκι του πιάνου και του ακορντεόν φυσάει πλέον σε ambientronica τοπία. Ένα αστρικό ταξίδι μόλις ξεκίνησε. Εσύ θα μείνεις στα επίγεια;

:: Austra - "Crying" (2011) [Σύνθεση του Roy Orbison (1961)]

Σαν νέα goth ιέρεια καταφθάνει η φωνή των Austra. To τρίο τοποθετεί σε λυρικό κλασικότροπο πλέγμα την στιγμή κατά την οποία ο Orbinson εκπέμπει την γνωστή ερωτική θέρμη που τον καθιέρωσε. Έγχορδα που ραγίζουν, αργόσυρτα synths που καθοδηγούν, φωνές που άδουν μέσα σε ένα σωστό νεραΐδόκοσμο. Περισσότερο εμπλουτισμένο ενορχηστρωτικά, λοιπόν απ' την πρωτοηχογραφημένη εκδοχή, το "Crying" δια των εμπνεύσεων των Καναδέζων Austra, διατυπώνει ολοκληρωμένη και στιβαρή άποψη περί των διασκευαστικών.

:: Victoria Faiella - "War Pigs" (2011) [Σύνθεση των Black Sabbath(1970)]

Προσπαθώντας να προσδιορίσεις ηχητικά την καταγωγή της ριζικής ανανέωσης του "War Pigs" των Sabbath, με βάση τα σημεία του ορίζοντα, καταλήγεις αμέσως στην Ανατολή. Η Victoria Faiella ερμηνεύει με ασίγαστο πάθος, ρίχνει δυο σταγόνες αμανέ στο μπλουζ μπλεντ της φωνής της και αφήνει το σιτάρ να πάρει την κατάσταση στις χορδές του σολάροντας εκστατικά. Μπα κάτι έχουν πάθει τα ώτα μου. Δεν ακούω το κιθαριστικό riff του Iommi, αλλά μάλλον δεν μου λείπει...

:: Wye Oak - "Strangers" (2010) [Σύνθεση των Kinks (1970)]

Οι Wye Oak τιμούν με το παραπάνω την Βρετανική Εισβολή στον τόπο τους. Η παρακαταθήκη των Kinks φοράει τα σκονισμένα απ' τον κίτρινο αέρα της ερήμου riffs της και μεταγγίζεται σε ένα καθάριο americana έπος. Για το ντουέτο που επιστρατεύει την μελωδική και ρυθμική του αρτιότητα γι' αυτήν την ανανεωτική επέμβαση, αυτό είναι ένα ακόμη εχέγγυο πολιτιστικής γνησιότητας.

:: James Blake - "Α Case of You" (2011) [Σύνθεση της Joni Mitchell(1971)]

Θαρρείς πως ο Blake ακροβατεί αέναα σε τεντωμένο φωνητικό σχοινί, μα πάντοτε κατορθώνει να αποφεύγει την προκάτ soulful πτώση. Σε τούτο το ανδραγάθημα της αξεπέραστης Joni Mitchell, αφήνει την προσωπική του μειλίχια σφραγίδα, διαμέσου μιας ηλεκτρονικά αφιλτράριστης πινελιάς. Ανατριχιαστικά δεκτό το αποτύπωμα του Blake, που στοιχηματίζω όσο όσο ότι ήρθε για να μείνει.

:: LCD Soundsystem - "Jump into the Fire" (2011) [Σύνθεση του Harry Nilsson (1971)]

Κύκνειο συναυλιακό άσμα για τους LCD Soundsystem, η punk funk ανακατασκευή του rock n' roll "Jump Into The Fire" πρωτοειπωμένο απ' τον "ριγμένο" ιστορικά Harry Nilsson. Απ' το κατάμεστο Madison Square Garden, o Murphy κραυγάζει ώστε να αποτινάξει τη λύπη της απώλειας τους. Ποιος ξέρει, ίσως να ξαναφορέσει εκείνα τα γυαλιά, πλαισιώνοντάς τα με ένα έξαλλα μπλαζέ Moroderικό στυλ. Στην πρίζα έως τότε...

:: Α Place To Bury Strangers - "Suffragette City" (2010) [Σύνθεση τουDavid Bowie (1972)]

Αναζητώντας θορυβοποιά στοιχεία στην δεκαετία που εξέπνευσε προσφάτως, θα οδηγηθείς σε αυτό εδώ το τρίο που πέρασε από ένα χεράκι fuzzάρισμα και το κλασικό "Suffragette City" του Bowie για τις περυσινές τιμητικές ανάγκες. Εν αναμονή του τρίτου τους δίσκου, εξτρά καλοδεχούμενο το post punk tribute στον glam ήρωα, εν μέσω shoegaze reverb και feedback ταραχών.

:: The Boy - "Transmission" (2010) [Σύνθεση των Joy Division (1979)]

Αλήστου μνήμης (ήδη) η νουάρ εκφραστικότητα του Boy στο "Transmission", ο οποίος κουβαλά στις ολοζώντανες εκφάνσεις του ένα απαράμιλλο crooning νεύρο. Απ' την μαραθώνια εμφάνιση του Αλέξανδρου Βούλγαρη στο Six D.Ο.G.S. τον περασμένο Νοέμβριο, διαφυλάσσουμε ως κόρη οφθαλμού αυτήν την πιάνο εκτέλεση στο αστικό κιθαριστικό αριστούργημα των Joy Division. Η νεύρωση υπάρχει στη χροιά του Boy και έρχεται να συναντήσει το αβάσταχτο της φωνητικής ιδιαιτερότητας του Curtis. O Boy κατατάσσεται στις εκκεντρικές περιπτώσεις που είτε θα αγαπήσεις παράφορα είτε θα μισήσεις ανεπιστρεπτί. Πρόκειται, για μια ανέλπιστα τεράστια προσθήκη επούλωσης στο πληγωμένο εγχώριο τραγουδιστικό φρόνημα.

:: Darkstar - "Gold" (2010) ["You Remind Me of Gold" των Human League(1982)]

Οι Darkstar κατεβάζουν ταχύτητα στο synth pop τρεχαλητό των Human League, πασπαλίζουν με chill-out διαθέσεις και προσθέτουν μια πρέζα αργόσυρτων beats. Ακούγοντας το, λίγο έλειψε να πειστώ ότι παρευρέθηκα στην γέννηση "πρωτότοκου" ηχητικού τέκνου. Οι Darkstar αποτελούν μια απ' τις αδυναμίες για το 2010 και το "Gold" το track που σε ρουφάει σε κάθε του ακρόαση.

:: Fucked Up - "Walking on Sunshine" (2010) [Σύνθεση των Katrina and the Waves (1985)]

Αν και εκ πρώτης ακοής ο βοκαλιστικός οδοστρωτήρας του τραγουδιστή τους φαίνεται επιτηδευμένος, λίγο αργότερα αντιλαμβάνεσαι τι ακριβώς αντιπροσωπεύει. To πασίγνωστο "Walking On Sunshine" μεταφέρεται σε μια σχεδόν Chumbawamba ατμόσφαιρα, οι new wave κιθάρες πασπαλίζονται με hardcore punk τραχύτητα, οι ska απολήξεις εμφανίζονται πλέον μονάχα ως σφήνες στις σαξοφωνικές παρεμβάσεις. Ωμότητα τεστοστερόνης και ηλιόλουστες γυναικείες ιαχές εις σύνθεσιν μίαν.

:: Liars - "Army of Me" (2011) [Σύνθεση της Bjork (1995)]
Ποτέ μην επιτρέπετε να πέσει ευέλικτο υλικό σε χέρια μανιακών κιθαροκτόνων, που την επόμενη στιγμή το μετατρέπουν σε παρανάλωμα του πυρός. Το εύθραυστο μπασοsynth κρύσταλλο της Bjork γίνεται θρύψαλα από doom παραμορφώσεις. Οι Liars έχουν αποδείξει πολλάκις ότι σκαμπάζουν από noise τεχνικές και απολαμβάνουν μαζί με μας τις ιδιότυπες ροκ ακρότητές τους, δίχως να πασχίζουν να φανούν αντάξιοι κούφιων προσδοκιών. Δώστε ηλεκτρισμό και σώστε!:: Vassilikos - "Henry Lee" (2011) [Παραλλαγή του Παραδοσιακού "Young Hunting" από Nick Cave & The Bad Seeds (1996)]
Δεν πιστώνεις στον Βασιλικό την ιδιαίτερη παρέμβαση στα της ενορχήστρωσης, παρά τον υποδέχεσαι ξανά ως μεγάλο crooner που δικαίως τολμά, στην επιτομή της φωνητικής του υπεροχής. Δίχως να καταφύγεις σε μεγαλόστομους χαρακτηρισμούς είναι αδύνατο να περιγράψεις τις λυγμικές παραστάσεις τούτου του Πατρινού. Στο μνημειώδες "δολοφονικό" ντουέτο της Polly Jean και του μέγιστου "Νικόλα του Σπηλιά", προσδίδει μια επιπλέον δραματική πλοκή με μοναδικό σύμμαχο την ακουστική desert folk κιθάρα.:: Forest Swords - "If your Girl" (2010) ["If Your Girl Only Knew" τηςAaliyah (1996)]
Παράξενα όμορφο το drone σύμπαν του τύπου που κυκλοφορεί ανάμεσά μας με το φευγάτο moniker Forest Swords. Εξίσου "χάσιμο" κι η μουσική του, με τα σύνορα ιδιωμάτον να καταρρίπτονται το ένα μετά το άλλο. Είναι ambient, kraut, νέο-ψυχεδέλεια, math-rock; Αφήστε το καλύτερα, δεν είναι καιρός γι' άλλες σπαζοκεφαλιές. Βυθιστείτε ανενδοίαστα στην χειρουργική του ανάμειξη στο ποπ πρόσωπο της αδικοχαμένης Aaliyah.:: Swell Season - "Two-Headed Boy" (2011) [Σύνθεση των Neutral Milk Hotel (1998)] 
Οι Neutral Milk Hotel πέταξαν στα σκουπίδια μια "μεγάλη καριέρα", προτιμώντας να καταχωρηθούν με χειροπιαστά κομψοτεχνήματα στους αιώνες των αιώνων της μουσικής ιστορίας. Βαριά κληρονομιά το καθαρτήριο "Two-Headed Boy", κόσμημα που στο εκφραστικό μεγαλείο των Swell Season λάμπει ξανά. Είναι που σπαρακτικές ερμηνείες σαν αυτή εμφανίζονται όλο και σπανιότερα. Οι φλέβες στο λαιμό του Glen Hansard (ηγήτορας και των Frames) χτυπούν ακόμα και τα πλήκτρα μελωδούν. Για τα εκπληκτικά AV Club Undercover.:: Centenaire - "Sea of Teeth" (2010) [Σύνθεση των Sparklehorse (2001)] 
Kraut-shoegaze καταβύθιση στον ωκεανό των Centenaire που, ουδόλως τυχαία, δανείζονται ψήγματα γαλήνης απ' την ανεξάντλητη πηγή πραότητας του Mark Linkous και των Sparklehorse του. Φόρος τιμής αυτή η διασκευή στην ισχυρότερη τους επιρροή, τον προσφάτως εκλιπόντα αυτόχειρα. Εδώ η psych ταυτότητα των Centenaire αναγράφει θαυμαστά και με παραμορφωμένο μελάνι την χημεία πιάνου-κιθάρας της indie folk ομορφιάς του "Sea οf Teeth".:: Young Buffalo - "Anthems for a Seventeen Year Old Girl" (2011) [Σύνθεση των Broken Social Scene (2002)]
Πολυεπίπεδη ευφορία, ψυχική ανάταση, sing along μέχρι το τέλος του κόσμου. Απερίγραπτος συναισθηματικά αντίκτυπος αυτός που ασύδοτα παρέχουν οι Young Buffalo, ερμηνεύοντας τον εν λόγω υποτιμημένο ύμνο των σπουδαίων Broken Social Scene. Προσδίδουν ανεπιτήδευτα μια γλυκόπικρη αύρα που ανακηρύσσει συχνά πυκνά την americana σε βάλσαμο για τις όποιες σκοτούρες, προσθέτοντας ράθυμη μεγαλοπρέπεια και όγκο στο μελίρρυτο ακουστικό κλίμα του πρωτογενούς τραγουδιού με παλλόμενες slide κιθάρες. Ανέσυρε απ' την μνήμη την θαυμάσια πρακτική με την οποία οι Byrds μετουσίωσαν την έμπνευση του Dylan στο "Mr. Tambourine Man" σε ηχητική αναθεώρηση που ξεπέρασε κατά πολύ την αρχική μορφή του.:: Copenhagen Collaboration - "Funeral" (2011) [Σύνθεση των Band of Horses (2006)]
Γκόσπελ μυσταγωγία, αγγελικά πλασμένες φωνητικές αρμονίες, ευαισθησία που σε διαπερνά. Η θεσπέσια και μαζική σύμπραξη διαχέει έναν ασυνήθιστα όμορφο λυρισμό στο ήδη σπαραξικάρδιο "Funeral", που σημάδεψε τα zeroes όσο λίγα τραγούδια. Η δανέζικη συμμαχία έφερε σε πέρας μια δύσκολη αποστολή, κι οι Sleep Party People, CODY, Hellraiserten, Alcoholic Faith Mission, My Name is Legion, St?rosaurus, Before the Show, Monkey Cup Dress, From Sarah, The Ondt and the Gracehoper, πρέπει να χαμογελούν ατέρμονα. Οι κιθαριστικές εκρήξεις του "πρώτου", αφήνουν τις συγχορδίες τους στο μπάντζο, το μεταλόφωνο, τα λυγμικά έγχορδα, τις ήπιες ακουστικές ωδές.:: Christian Scott - "The Eraser" (2010) [Σύνθεση του Thom Yorke (2006)]
Τα ευεργετικά φυσήματα του νέου πουλέν της τζαζ Christian Scott, επιβεβαιώνουν την δυναμική τους σε κάθε του ηχογραφημένη κατάθεση. Είτε συνθέτει με πρωτόλεια ορμή, είτε αναδομεί, ο Scott ακούγεται εξίσου αισθητικά πειστικός. Το synth μπάσο μεταλλάσσεται σε κοντραμπάσο, η τρομπέτα αναλαμβάνει τα ηνία στην μελωδική ευφορία πλάι στο πιάνο. Δίχως τα ελλειπτικά φωνητικά του Yorke, ίσως και να ηχεί πληρέστερο κι απ' το πρωτότυπο.:: Peter Gabriel - "Flume" (2011) [Σύνθεση του Bon Iver (2007)]
Απ' τις λίγες στιγμές μέσα απ' τον άλμπουμ διασκευών του Gabriel Scratch My Back που δικαιολογούν τον τίτλο του. O Peter Gabriel αυτοσχεδιάζει πάνω στο "Flume" του Bon Iver, με εξίσου μινιμαλιστική ενορχηστρωτική πρακτική με την πρωτόλεια εκδοχή αυτού. Η τραχύτητα της χροιάς του Bon Iver -κατά κόσμον Justin Vernon- παραχωρεί την θέση της σε μια βελούδινη ερμηνεία πιάνου, φωνής και διακριτικών εγχόρδων.:: Jonsi - "Time to Pretend" (2010) [Σύνθεση των MGMT (2008)]
Η απόκοσμη αισθαντικότητα της φωνής του Jonsi Birgisson των σπουδαίων Sigur Ros, απογειώνει τoν υπεριπτάμενο ψυχεδελικό ποπ θρίαμβο των MGMT, παραδίδοντας ένα "Time to Pretend" απογυμνωμένο απ' τον hi-tech φουτουρισμό, ως μια λιτή κι απέριττη πιανιστική πνοή για λογαριασμό των καλαίσθητα "απαραίτητων" BBC Radio 1 Sessions.:: Banjo or Freakout - "Archangel" (2008) [Σύνθεση του Burial (2007)]
Μα προς τα πού τράβηξαν τα dubstep θεμέλια; Το μπάντζο κι η εν γένει ηλεκτρακουστική ψυχεδελική πλάνη είναι όπως και να το κάνουμε πρωτάκουστο συμβάν σε δυστοπικό Burial περιβάλλον. Πρωτόγνωρα μαγευτική κι ερμηνεία του Ιταλού Alessio Natalizio. Banjo and not freakout... Παρατυπία εδώ, μιας και εμφανίστηκε το 2008. Χαλάλι...