Είχαμε οίστρο...
Χρονοντούλαπο:
-
►
2013
(
5
)
- ► Ιανουαρίου ( 1 )
-
▼
2011
(
4948
)
- ► Φεβρουαρίου ( 568 )
-
▼
Ιανουαρίου
(
1371
)
-
▼
Ιαν 20
(
88
)
- Μαζόχ και Μαζοχισμός
- Τα συστατικά της προσωπικής επιτυχίας
- Τα 5 θρυλικά ναυάγια της ανθρωπότητας
- ΙΟΝ: Μια συναρπαστική ιστορία, γλυκιά σαν σοκολάτα….
- Υποκατάστατα ερωτικής σχέσης
- Όταν ο Πικάσσο γνώρισε τη Μαρί Τερέζ
- Το Google ξέρει για τι ψάχνετε..
- Διαγράψτε αποκαλυπτικά προσωπικά στοιχεία από το F...
- Forest...LoVe....
- 1ο Σεμινάριο ρομποτικής γυναικολογικής χειρουργική...
- Ασκητική (απόσπασμα)- Ν.Καζαντζάκης
- Μουσείο σοκολάτας από τη σοκολάτα υγείας Παυλίδη
- «Έρχεται» η ετικέτα στα προϊόντα που παράγονται με...
- Ο «αυτοέλεγχος» της Goldman Sachs
- Ανησυχούν για το περιβάλλον οι Κρητικοί
- Στο «σφυρί» το Batmobile
- Boeing: Ανακοίνωσε 900 απολύσεις σε εργοστάσιο της...
- Τι σαγηνεύει τις... γυναίκες;
- Η μαγική κηραλοιφή για το σύγκαμα...
- Νόμος για διατήρηση τηλεπικοινωνιακών δεδομένων κα...
- Ο ορισμός του... σκυλάδικου
- 20.000 "λουκέτα" θα φέρει ο "αντικαπνιστικός"
- Επέστρεψε την εικόνα
- Οι εξάψεις «διώχνουν» τον καρκίνο του μαστού
- Προβληματισμοί για την κρίση στη Στέγη Γραμμάτων κ...
- Σημαντικό βήμα για τη δημιουργία κβαντικών υπολογι...
- Μερική διαγραφή του ελληνικού χρεόυς;
- Διάλλειμα για διαφημίσεις...
- Τα ζευγάρια καβγαδίζουν 312 φορές τον χρόνο!
- Τα σπίτια του μέλλοντος
- "Πόρτα" από Αγγλία στον ιερέα που ήθελε να κάψει τ...
- "Αρωμα" γυναίκας στα υψηλά κλιμάκια μιας επιχείρησης
- Αποδεδειγμένα «ασθενές» φύλο οι άνδρες – κρυολογού...
- Ανακαλύφθηκε γονίδιο που σχετίζεται με τον καρκίνο...
- Παζάρι Βιβλίου στην Πλατεία Κλαθμώνος
- Πριν 8.000 χρόνια έγιναν οι πρώτες καλλιέργειες στ...
- Αμβρακικός : Λαθροκυνηγοί θερίζουν τις αγριόπαπιες...
- Αυστραλία: Συνεχίζεται η εκστρατεία υπέρ της Ελλην...
- Έλληνες επιχειρηματίες στη Θράκη προτείνουν την πώ...
- flashback...Αρχαία Ολυμπία 1936
- Σόλων: “Γνωρίζω, και πόνος είναι μέσα στην ψυχή μο...
- Στόχος οι πρωτοποριακές τεχνολογίες
- Apple : κατηγορείται για βιομηχανική ρύπανση
- Οι άγνωστες παγίδες μικροβίων μέσα στο σπίτι
- Το Facebook των «φτωχών»
- Βράβευση πλοιάρχων για την προσφορά τους
- AA Μπαταρία σε USB!
- Μια ανάσα πριν από τα Οσκαρ ο «Κυνόδοντας»
- Τα επικίνδυνα – τοξικά – ψάρια στο Αιγαίο
- Η Sony ρίχνεται στην αγορά με νέα προϊόντα
- "Αν είχατε την δύναμη να αλλάξετε κάτι στην Ελλάδα...
- Αυστραλία: Ομογενής σοπράνο στα χνάρια της Κάλλας
- Πρόωρη σύνταξη στους... μπαμπάδες
- Οι διερµηνείς στον Εβρο ζητούσαν µίζες από λαθροµε...
- Χρήμα και 'φως' στα αρχαία της Μεγαλόπολης
- Δικαίωση για 90 απλήρωτους εργαζομένους στα Ναυπηγ...
- Δώδεκα καταδίκες της Ελλάδας, από το Ευρωπαϊκό Δικ...
- Ο κήπος της Ολυμπίας
- Ρωσία: Η απίστευτη περιπέτεια ενός Έλληνα βετεράνο...
- Αυστραλία: εορτασμός της Μάχης της Κρήτης
- Iδρυση Ελληνικού Φόρουμ Γεωπάρκων
- Οι επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος στην παραγω...
- Γαλλία: Κορίτσι εννέα ετών πήδηξε από το παράθυρο ...
- Τεχνητή οδοντοστοιχία του Τσόρτσιλ πουλήθηκε έναντ...
- ΗΠΑ: Στις 27 Μαρτίου η ελληνική παρέλαση στη Νέα Υ...
- Πολιτιστικό τουριστικό πακέτο για την Αθήνα
- Η έκθεση «Η Μάχη του Μαραθώνα: διαχρονικό πρότυπο ...
- Η τηλεόραση & ο κινηματογράφος... αυξάνουν την ανά...
- Βρετανία: Σε ποσοστά – ρεκόρ η ανεργία στους νέους
- Χιλιάδες προϊόντα - μαϊμού κατασχέθηκαν στο κέντρο...
- Facebook: «Φίλοι» με τους γονείς τους οι νέοι
- Μαμά σήμερα να μαγειρέψεις... : Παστίτσιο με ταλια...
- Καταστρεπτική Καλημέρα... :P
- Σαν σήμερα...
- Γενική πρόγνωση καιρού για Πέμπτη 20/01/2011
- Καλημέρα... πουρνό πουρνόοοο ;o)
- Το μυστήριο στον τάφο του Edgar Allan Poe...
- 365 μέρες γεμάτες… Sex
- Και πίνω... : Μπύρες
- Το πείραμα της φυλακής στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ...
- Οι Who ξανά στην σκηνή...!
- Ταντρικό σεξ: Βαρεθήκατε όλα τα άλλα;
- Γάτα ένορκος σε δίκη
- Από που προέρχεται η φράση: Αυγά σου καθαρίζουν;
- Ο ενδυματολογικός κώδικας της Ελβετικής τράπεζας UBS
- Facebook: Πλήρωσε 8,5 εκατ. δολάρια για να αποκτήσ...
- Πωλητήριο έχουν βάλει πάνω από 500 ξενοδοχεία
- Οργασμός στον άντρα...
-
▼
Ιαν 20
(
88
)
-
►
2010
(
804
)
- ► Δεκεμβρίου ( 804 )
Contact via email
m@il at:
Just the two of us........... Από το Blogger.
Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011
Ασκητική (απόσπασμα)- Ν.Καζαντζάκης
8:15 μ.μ.
|
Αναρτήθηκε από
antgeo
|
Επεξεργασία ανάρτησης
Δεν είμαι καλός, δεν είμαι αγνός, δεν είμαι ήσυχος! Αβάσταχτη είναι η ευτυχία κι η δυστυχία μου, είμαι γιομάτος άναρθρες φωνές και σκοτάδι· κυλιούμαι όλο δάκρυα κι αίματα μέσα στη ζεστή τούτη φάτνη της σάρκας μου.
Φοβούμαι να μιλήσω. Στολίζουμαι με ψεύτικα φτερά, φωνάζω, τραγουδώ, κλαίω, για να συμπνίγω την ανήλεη κραυγή της καρδιάς μου. ... Δεν είμαι το φως, είμαι η νύχτα· μα μια φλόγα λοχίζει ανάμεσα στα σωθικά μου και με τρώει. Είμαι η νύχτα που την τρώει το φως.
Με κίντυνο, βαρυγκομώντας, τρεκλίζοντας μέσα στο σκοτάδι, πασκίζω να τιναχτώ από τον ύπνο, να σταθώ λίγη ώρα, όσο μπορώ, ορθιος.
Μια μικρή ανυπόταχτη πνοή μάχεται μέσα μου απελπισμένα να νικήσει την ευτυχία, την κούραση και το θάνατο.
Γυμνάζω σαν άλογο πολεμικό το σώμα μου, το συντηρώ λιτό, γερό, πρόθυμο. Το σκληραγωγώ και το σπλαχνίζουμαι. Αλλο άλογο δεν έχω.
Συντηρώ το μυαλό μου ακοίμητο, λαγαρό, ανήλεο. Το αμολώ να παλεύει ακατάλυτα και να κατατρώει, φως αυτό, το σκοτάδι της σάρκας. Αλλο αργαστήρι να κάνω το σκοτάδι φως δεν έχω.
Συντηρώ την καρδιά μου φλεγόμενη, γενναία, ανήσυχη. Νιώθω στην καρδιά μου όλες τίς ταραχές και τις αντινομίες, τις χαρές και τις πίκρες της ζωής. Μα αγωνίζουμαι να τις υποτάξω σ' ένα ρυθμό ανώτερο από το νου, σκληρότερο από την καρδιά μου. Στο ρυθμό του Σύμπαντου που ανηφορίζει.
Η Κραυγή κηρύχνει μέσα μου επιστράτεψη. Φωνάζει: "Εγώ, η Κραυγή, είμαι ο Κύριος ο Θεός σου! Δεν είμαι καταφύγι. Δεν είμαι σπίτι κι ελπίδα. Δεν είμαι Πατέρας, δεν είμαι Γιος, δεν είμαι Πνέμα. Είμαι ο Στρατηγός σου!
"Δέν είσαι δούλος μου μήτε παιχνίδι στις απαλάμες μου. Δεν είσαι φίλος μου, δεν είσαι παιδί μου. Είσαι ο σύντροφος μου στη μάχη.
"Κράτα γενναία τα στενά που σου μπιστεύτηκα· μην τα προδώσεις! Χρέος έχεις και μπορείς στο δικό σου τον τομέα να γίνεις ήρωας.
"Αγάπα τον κίντυνο. Τι είναι το πιο δύσκολο; Αυτό θέλω! Ποιο δρόμο να πάρεις; Τον πιο κακοτράχαλον ανήφορο. Αυτόν παίρνω κι εγώ· ακλούθα μου!
"Να μάθεις να υπακούς. Μονάχα όποιος υπακούει σε ανώτερο του ρυθμό είναι λεύτερος.
"Να μάθεις να προστάζεις. Μονάχα όποιος μπορεί να προστάζει είναι αντιπρόσωπος μου απάνω στη γης ετούτη.
"Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.
"Ν' αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα. Μη ζητάς φίλους· να ζητάς συντρόφους!
"Να 'σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.
"Που πάμε; Θα νικήσουμε ποτέ; Προς τι όλη τούτη η μάχη; Σώπα! Οι πολεμιστές ποτέ δε ρωτούνε!"
Σκύβω κι αφουκράζουμαι την πολεμική τούτη Κραυγή στα σωθικά μου. Αρχίζω και μαντεύω το πρόσωπο του Αρχηγού, ξεκαθαρίζω τη φωνή του, δέχουμαι με χαρά και με τρόμο τις σκληρές εντολές του.
Ναι, ναι, δεν είμαι τίποτα. Ένας αχνός φωσφορισμός απάνω στην ογρή πεδιάδα, ένα άθλιο σκουλήκι που σούρνεται κι αγαπάει, φωνάζει και μιλάει για φτερούγες, μια ώρα, δυο ώρες, κι ύστερα το στόμα του φράζει με χώματα. Αλλη απόκριση οι σκοτεινές δυνάμες δε δίνουν.
Μα μέσα μου, μια Κραυγή ανώτερη μου φωνάζει αθάνατη. Τι, θέλοντας και μη, είμαι κι εγώ, σίγουρα, ένα κομμάτι από τ' ορατό κι αόρατο Σύμπαντο. Είμαστε ένα. Οι δυνάμες που δουλεύουν εντός μου, οι δυνάμες που με σπρώχνουν και ζω, οι δυνάμες που με σπρώχνουν και πεθαίνω είναι, σίγουρα, και δικές του δυνάμες.
Δεν είμαι ένα μετέωρο αρίζωτο στον κόσμο. Είμαι χώμα από το χώμα του και πνοή από την πνοή του.
Δε φοβούμαι μοναχός, δεν ελπίζω μοναχός, δε φωνάζω μοναχός μου. Μια παράταξη μεγάλη, μια φόρα του Σύμπαντου φοβάται, ελπίζει, φωνάζει μαζί μου.
Είμαι ένα πρόχειρο γιοφύρι, και Κάποιος αποπάνω μου περνάει και γκρεμίζουμαι ξοπίσω του. Ένας Αγωνιστής με διαπερνάει, τρώει τη σάρκα μου και το μυαλό μου, ν' ανοίξει δρόμο, να γλιτώσει από μένα. Όχι εγώ, Αυτός φωνάζει!
Φοβούμαι να μιλήσω. Στολίζουμαι με ψεύτικα φτερά, φωνάζω, τραγουδώ, κλαίω, για να συμπνίγω την ανήλεη κραυγή της καρδιάς μου. ... Δεν είμαι το φως, είμαι η νύχτα· μα μια φλόγα λοχίζει ανάμεσα στα σωθικά μου και με τρώει. Είμαι η νύχτα που την τρώει το φως.
Με κίντυνο, βαρυγκομώντας, τρεκλίζοντας μέσα στο σκοτάδι, πασκίζω να τιναχτώ από τον ύπνο, να σταθώ λίγη ώρα, όσο μπορώ, ορθιος.
Μια μικρή ανυπόταχτη πνοή μάχεται μέσα μου απελπισμένα να νικήσει την ευτυχία, την κούραση και το θάνατο.
Γυμνάζω σαν άλογο πολεμικό το σώμα μου, το συντηρώ λιτό, γερό, πρόθυμο. Το σκληραγωγώ και το σπλαχνίζουμαι. Αλλο άλογο δεν έχω.
Συντηρώ το μυαλό μου ακοίμητο, λαγαρό, ανήλεο. Το αμολώ να παλεύει ακατάλυτα και να κατατρώει, φως αυτό, το σκοτάδι της σάρκας. Αλλο αργαστήρι να κάνω το σκοτάδι φως δεν έχω.
Συντηρώ την καρδιά μου φλεγόμενη, γενναία, ανήσυχη. Νιώθω στην καρδιά μου όλες τίς ταραχές και τις αντινομίες, τις χαρές και τις πίκρες της ζωής. Μα αγωνίζουμαι να τις υποτάξω σ' ένα ρυθμό ανώτερο από το νου, σκληρότερο από την καρδιά μου. Στο ρυθμό του Σύμπαντου που ανηφορίζει.
Η Κραυγή κηρύχνει μέσα μου επιστράτεψη. Φωνάζει: "Εγώ, η Κραυγή, είμαι ο Κύριος ο Θεός σου! Δεν είμαι καταφύγι. Δεν είμαι σπίτι κι ελπίδα. Δεν είμαι Πατέρας, δεν είμαι Γιος, δεν είμαι Πνέμα. Είμαι ο Στρατηγός σου!
"Δέν είσαι δούλος μου μήτε παιχνίδι στις απαλάμες μου. Δεν είσαι φίλος μου, δεν είσαι παιδί μου. Είσαι ο σύντροφος μου στη μάχη.
"Κράτα γενναία τα στενά που σου μπιστεύτηκα· μην τα προδώσεις! Χρέος έχεις και μπορείς στο δικό σου τον τομέα να γίνεις ήρωας.
"Αγάπα τον κίντυνο. Τι είναι το πιο δύσκολο; Αυτό θέλω! Ποιο δρόμο να πάρεις; Τον πιο κακοτράχαλον ανήφορο. Αυτόν παίρνω κι εγώ· ακλούθα μου!
"Να μάθεις να υπακούς. Μονάχα όποιος υπακούει σε ανώτερο του ρυθμό είναι λεύτερος.
"Να μάθεις να προστάζεις. Μονάχα όποιος μπορεί να προστάζει είναι αντιπρόσωπος μου απάνω στη γης ετούτη.
"Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.
"Ν' αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα. Μη ζητάς φίλους· να ζητάς συντρόφους!
"Να 'σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.
"Που πάμε; Θα νικήσουμε ποτέ; Προς τι όλη τούτη η μάχη; Σώπα! Οι πολεμιστές ποτέ δε ρωτούνε!"
Σκύβω κι αφουκράζουμαι την πολεμική τούτη Κραυγή στα σωθικά μου. Αρχίζω και μαντεύω το πρόσωπο του Αρχηγού, ξεκαθαρίζω τη φωνή του, δέχουμαι με χαρά και με τρόμο τις σκληρές εντολές του.
Ναι, ναι, δεν είμαι τίποτα. Ένας αχνός φωσφορισμός απάνω στην ογρή πεδιάδα, ένα άθλιο σκουλήκι που σούρνεται κι αγαπάει, φωνάζει και μιλάει για φτερούγες, μια ώρα, δυο ώρες, κι ύστερα το στόμα του φράζει με χώματα. Αλλη απόκριση οι σκοτεινές δυνάμες δε δίνουν.
Μα μέσα μου, μια Κραυγή ανώτερη μου φωνάζει αθάνατη. Τι, θέλοντας και μη, είμαι κι εγώ, σίγουρα, ένα κομμάτι από τ' ορατό κι αόρατο Σύμπαντο. Είμαστε ένα. Οι δυνάμες που δουλεύουν εντός μου, οι δυνάμες που με σπρώχνουν και ζω, οι δυνάμες που με σπρώχνουν και πεθαίνω είναι, σίγουρα, και δικές του δυνάμες.
Δεν είμαι ένα μετέωρο αρίζωτο στον κόσμο. Είμαι χώμα από το χώμα του και πνοή από την πνοή του.
Δε φοβούμαι μοναχός, δεν ελπίζω μοναχός, δε φωνάζω μοναχός μου. Μια παράταξη μεγάλη, μια φόρα του Σύμπαντου φοβάται, ελπίζει, φωνάζει μαζί μου.
Είμαι ένα πρόχειρο γιοφύρι, και Κάποιος αποπάνω μου περνάει και γκρεμίζουμαι ξοπίσω του. Ένας Αγωνιστής με διαπερνάει, τρώει τη σάρκα μου και το μυαλό μου, ν' ανοίξει δρόμο, να γλιτώσει από μένα. Όχι εγώ, Αυτός φωνάζει!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου