Είχαμε οίστρο...
Χρονοντούλαπο:
Contact via email
m@il at:
Just the two of us........... Από το Blogger.
Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010
Ελύτης… 31 χρόνια από το Νόμπελ, 16 χωρίς εκείνον
11:18 π.μ.
|
Αναρτήθηκε από
antgeo
Ήταν 10 Δεκεμβρίου του 1979, όταν o Οδυσσέας Ελύτης παρέλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας από τα χέρια του Σουηδού βασιλιά Κάρολου Γουστάβου. Και μ' εκείνη την καθιερωμένη, από το πρωτόκολλο, ελαφρά υπόκλιση ευγενείας "ο ποιητής του Αιγαίου" ύψωνε την Ελλάδα στους γαλαξίες του λόγου.
Σήμερα, 31 χρόνια από τότε ,το όνομα "Ελύτης" αντιφεγγίζει στη γη της παγκόσμιας ποίησης. Δεκαέξι χρόνια μετά το θάνατό του, (18 Μαρτίου του 1996, από ανακοπή καρδιάς ) ο ποιητής είναι εδώ. Τραγουδιέται. Διαβάζεται. Μελετάται. Το όνομά του διαπέρασε το χρόνο: 'Έχει κι θάνατος τη δικιά του Ερυθρά Θάλασσα" .
Ο κατά κόσμων Οδυσσέας Αλεπουδέλης ,του Παναγιώτη και της Μαρίας Βρανά, με πατρική καταγωγή από την Παναγιούδα Λέσβου, γεννηθείς στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο Κρήτης, το τελευταίο παιδί από τα έξι της οικογένειας, ο γιός που αρνήθηκε να συνεχίσει το πατρικό εργοστάσιο σαπωνοποιίας και πυρηνελαιουργίας , πήρε δικό του όνομα για να πορευτεί στο δρόμο της ποίησης. Το "Ελύτης", γράφει ο μελετητής του Μάριο Βίτι, αποτελεί συνδυασμό της συλλαβής που προέρχεται από τις λέξεις "Ελλάδα", "Ελευθερία", "Ελένη" και της γενικής τοπωνυμικής κατάληξης των ονομάτων , όπως "Πολίτης". Είναι ένας ιαμβικός τρισύλλαβος, με ένα υγρό "λ" και γοητευτικό μουσικό τονισμό.
"Το πραγματικό μου όνομα κουβαλούσε το βάρος μιας μικρής εμπορικής και βιομηχανικής φήμης που για όσους το έφεραν με υπερηφάνεια -και ήταν όλοι τους άνθρωποι που μόνη τους φιλοδοξία ήτανε το κέρδος - θα ήταν μεγάλη δυστυχία να το δούνε να ταυτίζεται με την υπόσταση ενός ποιητικού έργου παράξενου και ριψοκίνδυνου" εξηγεί στα κατοπινά χρόνια της καταξίωσής του ο ποιητής.
Και συνεχίζει : "Πήρα ψευδώνυμο γιατί θα ήτανε ντροπή να φτιάξω ένα έργο για το οποίο αφιέρωνα όλες μου τις δυνάμεις, όλο μου το πάθος μου για την αφιλοκέρδεια και να το ταυτίσω ,ύστερα ,με ένα όνομα συνυφασμένο με ο, τι ατομικά εγώ μισώ, δηλαδή, το… πρακτικό πνεύμα, την εμπορική πίστη, τον άκρατο ωφελιμισμό". (Συνέντευξη για την οικογένεια Αλεπουδέλη, ψηφιοθήκη Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης). Η δόξα, που ήρθε το 1964 με την μελοποίηση του "'Αξιον Εστί" από τον Μίκη Θεοδωράκη και οι υποδοχή που είχαν τα προηγούμενα έργα του "Προσανατολισμοί" , " Ήλιος ο Πρώτος", "Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας", " Η καλοσύνη στις λυκοποριές" , δεν τον άλλαξαν.
Τιμήθηκε και βραβεύτηκε από πολλούς φορείς και Πανεπιστήμια της Ελλάδας και του κόσμου. Ταξίδεψε σε Ευρώπη και Αμερική τιμώμενος για το έργο του με το οποίο ανανέωσε την ποίηση . Ως το τέλος του ζούσε σε ένα μικρό διαμέρισμα στην οδό Σκουφά. Ο κομψός του λόγου, ο μεγάλος λυρικός και μεγάλος δραματικός. Ο μετατροπέας του στοχασμού σε γλώσσα συγκίνησης. Ο αλχημιστής του ηθικού και του φυσικού στοιχείου. Ο αρχαϊκός ,αλλά και ο μοντερνιστής. Ο μυθοπλάστης και ο ιστορικός. Ο μάστορας της μεταφοράς και της παρομοίωσης.
πηγή: http://www.newsday.gr
Ετικέτες
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου